بسم الله
خیلی وقت بود حرف های هر روزه ام را می خواستم یک جا ثبت کنم. اتفاقاتی که برایم در طول روز می افتد. تا این که به فکر افتادم به جای نوشتن آن ها در دفترچه خاطرات، آن ها را در یک وبلاگ بنویسم.
خواندن این وبلاگ را به هیچکس توصیه نمی کنم. چون احتمالا اعترافات آن به درد کسی نخواهد خورد. اما شاید یک تجربه جدید باشد. برای همین نمی دانم که چقدر این اعترافات ادامه خواهد داشت. شاید یک روز، یک ماه، یک سال، یک عمر...!
به هر حال هر چه باید باشد را به زودی در صفحه معرفی خودم خواهم نوشت؛ دلیل این که اسم این جا اعترافات هم هست را خواهم گفت. شاید یک روزی شد گنجینه اعترافات هر روزه ی من!
ضمنا! اگر شما هم قصد دارید روزمرگی های تان را ثبت کنید، به جای یک وبلاگ جدید، بگویید اشتراکی با هم بنویسیم. بهتر است فکر کنم!
یا علی
۲ نظر
۲۲ دی ۸۷ ، ۱۱:۱۱