بسم الله
در این فیلم چیزی به نام «خط داستانی» اصولا وجود نداشت. یعنی انگار که مخاطب می‌رفت برای دیدن بالا و پایین کردن کارتونی یک سری شخصیت‌های سینمایی. اتفاقا آن شخصیت‌ها هم خیلی گُلی نکاشته بودند. انگار «روبات»ها و شخصیت‌های ساخته شده بیش‌تر پرداخت شده بودند تا هدیه تهرانی و بهرام رادان.
گرافیکش ضعیف نبود، اما آن‌قدر روند فیلم «افتضاح» بود که دیگر بعید نمی‌دانستی اواسط فیلم یک‌سری رفتن را به ماندن در سالن ترجیح بدهند. فیلم آن‌قدر داستان نداشت که به لودگی و کارهای دم ِ دستی کشیده شده بود و مهم‌ترین کارهای شخصیت‌های فیلم شده بود «لاس زدن»!
دیدن «تهران 1500» را توصیه نمی‌کنم. هم وقت‌تان ارزشمند است و هم پول‌تان. بعدا اگر در شبکه نمایش خانگی آمد، خواستید ببینید. البته ندیدید هم چیزی از دست‌تان نمی‌رود.
- از «بهرام عظیمی» به عنوان خالق «سیا ساکتی» انتظار بیش‌تری می‌رفت. ان‌شاءالله کارهای بعدی‌اش قوی‌تر باشد.