[با احترام تمام‌قد به تمام دوستان انقلابی‌ام]
این نوشته منظور خاصی ندارد! اگر مفهوم‌ش را متوجه نشدید؛ به گیرنده‌های خودتان دست نزنید!
قانون 1: منتقد من، دشمن من است، ولو خلافش ثابت شود.
قانون 2: منتقد من (که الآن دیگر مهم نیست دشمن است یا نه)، مطمئنا در مرحله نطفه و این‌ها دچار مشکلی بس جدی است.
قانون 3: منتقد من کلا خیلی آدم حسودی است و وقتی من را نقد می‌کند، یعنی چشم دیدن من را ندارد. حتا اگر دشمن من نباشد.
قانون 4: منتقد من همه چیز می‌تواند باشد. حامی قالی‌باف یا مثلا طرفدار موسوی. برای من این چیزها مهم نیست. فحش می‌دهم به‌ش
قانون 5: من حق دارم به هر آن‌کس که کوچک‌ترین مشکلی با من داشته باشد، فحش خواهر و مادر بدهم.
قانون 6: تمامی نهادهای مملکتی و نظامی و سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و دینی و غیردینی من را می‌شناسند و برای‌م احترام ویژه‌ای قائلند و پشتیبان من هستند.
قانون 7: من چشم فتنه را شخصا کور کرده‌ام و در خط مقدم جنگ نرم تنهایی جنگیده‌ام. حتا جلوتر از خیلی‌ها.
قانون 8: تمامی قانون‌های فوق در شرایط خاص قابلیت نقض شدن دارند. بالاخره جنگ است دیگر. حق‌ش محفوظ بماند برای خودم.
==========
اعتراف امروز: بعضی وقت‌ها، این‌قدر از تندروی‌ها ضربه خورده‌ایم که چشم‌مان ترسیده است. اما انگار باز هم وقتی برادرانه حرف می‌زنیم، می‌فهمیم دیر عمل کرده‌ایم. کاش تمام شود این روزها زودتر...