بسم الله
مناظره عصر جمعه کاندیداهای انتخابات در تلویزیون ملی ما، گمانم برداشتی کاریکاتور گونه و مخلوط از مجموعه مناظره‌هایی بود که تاکنون در طول تاریخ رسانه تصویری برگزار شده بود!
این مناظره زمانی جهت پیدا کرد که محمدرضا عارف نسبت به توهین‌آمیز بودن آن اعتراض کرد، محسن رضایی دنباله اعتراض را گرفت و حسن روحانی آن را خاتمه داد. البته قبل‌ترش مناظره خواب‌آلود شده بود. البته نه به‌خاطر ساختارش، بلکه به‌خاطر حرف‌های تکراری کاندیداها. اما هیچ‌کس به مخیله‌اش خطور نمی‌کرد که بخش دوم یک مناظره به این شکل برگزار شود.
صداوسیما با برگزاری این مناظره نشان داد که ساختاری محافظه‌کارانه دارد که در برابر تغییرات ساختاری و به‌روز شدن رسانه‌ای، سخت کُند حرکت می‌کند و گاهی «می‌شکند». این موضوع فقط از این مناظره قابل فهم نبود. برنامه «انتخاب ایرانی» شبکه جام جم، ده‌ها برابر وضعی بدتر از مناظره پخش شده داشت. سئوالاتی که احتمالا ماه‌ها پیش در کشورهای مختلف ضبط شده‌اند و ایمیل‌هایی مبهم که دسته‌بندی شده‌اند تا از آقای کاندیدا سئوال شود.
همین مناظره اگر در استانداردهای رسانه‌های آن‌طرف آبی بود، ریتمی تندتر و جذاب‌تر داشت. مثلا اعلام می‌کردند سئوالات‌تان را به یک اکانت توییت کنید یا به شماره‌ای پیامک کنید. چهار صدای مختلف تلفنی پخش می‌کردند و در گرافیک برنامه خلاقیت خرج می‌کردند، بلکه کمی جذاب شود. اما صداوسیما به این موضوعات اعتقادی ندارد!
صداوسیمایی که هنوز با ترس و لرز پیامک‌های برنامه‌های عادی را می‌خواند و به‌جز برنامه‌های مذهبی، ارتباط تلفنی را بر روی مخاطب بسته است، هیچ‌گاه نمی‌تواند با اتفاقی که در سال88 افتاد، شجاعت داشته باشد و در یک برنامه انتخاباتی با بیننده‌های میلیونی، «چالش» ایجاد کند.
در خوش‌بینانه‌ترین حالت می‌توان متصور شد که صداوسیمای ملی ما، فقط ظاهری خوش آب و رنگ پیدا کرده و عقبه رسانه‌ای آن، هنوز که هنوز است، قدیمی است. یعنی بلد نیست مثل «نوبت شما»ی بی.بی.سی فارسی صدا را در برنامه بیاورد. هرچند در برنامه‌های حساس، صدای مشارکت کننده‌ها، صداهای ضبطی و سفارشی باشند.
همین می‌شود که وقتی سئوال تستی از کاندیداها می‌پرسد یا عکس نشان آن‌ها می‌دهد، مخاطب نمی‌تواند با آن‌ها ارتباط برقرار کند. نهایتا می‌خندد یا به هوای بالا رفتن صدای چند کاندیدا، برنامه را دنبال می‌کند.
به اعتقاد من، این صداوسیما، هنوز هیچ تفاوتی با آن صداوسیمای سال88 نکرده که در برابر ناآرامی‌ها و فتنه تا اواسط هفته سکوت کرده بود و اواسط هفته تازه یادش افتاد اشاراتی هم در خبرهایش بکند.
این صداوسیما تا وقتی نخواهد برای افکار مردم ریل بچیند و ریل‌گذار فکر مردم ما بی.بی.سی فارسی و امثالهم باشد، باید دنبال مردم بدود و همیشه از آن‌ها عقب بماند. آن وقت برای مناظره این صداوسیما، به جای خودش، آن بی.بی.سی فارسی باید برنامه «نوبت شما» بگذارد و آن را به نقد و چالش بکشد.
فقط می‌توان به این رسانه عظیم گفت: موفق باشی «لاک‌پشت ِ پیر» :-)