اعتراف21(Warning)

بسم الله

صبح علی الطلوع اعصابمان به نحوی مچاله شد. بعد تا آمدیم عین این اسکناس ها بازش کنیم و تاهایش را صاف و صوف کنیم، یکی دیگر پاهایش را صاف گذاشت روی رگ اصلی اعصاب. نگذاشت خون برسد. بنده خدا جناب اعصاب داشت دست و پا می زد. من می خندیدم. کمکش هم کردم ها. اما خوب خودش از پس خودش باید بربیاید. باید مرد شود. مــــــرد!

حالا هم که واپسین ثانیه های پنج شنبه است دلمان را یکی از رفقا بدجور مچاله کرد. بدجور...!

خدا هم چه حوصله ای دارد ها. نه؟

اعتراف امروز:هنوز نشناختمت. بگو کجایی؟

اعتراف20(سر به هوا شده ام)

بسم الله

امروز، یک جورهایی روز بدبیاری بود. صبح که آن اتفاق ناخوشایند افتاد و مثلا مردیم. ظهر هم که بدون ناهار و هیچی پاشدیم رفتیم سرکار، و بعد از ظهر هم که یک 206 در یک قدمی مان ترمز زد تا جفت پاهایمان قلم نشود. لطف کرد.

نمی دانم چرا یک دفعه خیال کردم که خیابان یک طرفه است. چرا؟

امروز رفته بودم شهر کتاب مرکزی. تقاطع حافظ و زرتشت. نشستی بود.(+) البته به دستور رفته بودیم و گرنه ما که اهل این نشست ها نیستیم. از کل ماجرا هیچ چیز مفیدی دستگیرمان نشد. جمع همه فلاسفه جمع بود. ما کم بودیم که اضافه شدیم.

آخر شب هم با یک تاکسی باحال برگشتیم خانه تا دوباره شارژ شویم. شدیم.

فردا هم قرار است خودروی ابوی را ببریم معاینه فنی مرکز سراج. خدا به خیر کند. فکر کنم تا بعد از ظهر در صف باید سماق بمکم.

اعتراف امروز: چند روزی می شود که سر به هوا شده ام.

من بخدا زنده ام...زنده ام!

بسم الله

آقا بخدا زنده ایم...نفس می کشیم. غذا می خوریم. می خوابیم. بلند می شویم. همه کار می کنیم. پست قبلی فقط یک دامپ روحی بود. همین!

*نکته:این پست فقط و فقط در جهت تکذیب اقدام عده ای از دوستان در راستای پر کردن اعلامیه ترحیم بنده در دانشگاه منتشر شده است و هیچ ارزش اعترافی دیگری جهت درج در پرونده ندارد.

شت! (+)

اعتراف19(فاتحه مع الصلوات)

بسم الله

آمده ای به مزارم، نموده ای یادم
بخوان سوره الحمد تا کنی شادم

اعتراف امروز:خیرات بدهید. دستم از این دنیا کوتاه شد.

اعتراف18(مرده متحرک)

بسم الله
امروز خبر زیاد شنیدم.
نمی دانم نزدیک یک کوفت زهرماری هستیم که همه جا خرس می فروشند و قلب رد و بدل می کنند. ولنتاین ظاهرا نزدیک است. مبارک اهلش...
امروز یک اتفاق خیلی عادی دیگر هم ظاهرا افتاده است. یک جانباز امروز در مقابل مجلس خودش را... (+). مبارک امت حزب الله باشد...
اتفاق مهم دیگری هم نیفتاد...اوضاع امروز کاملا عادی بود. هوا خوب، زمین خوب، مردم خوب، فقط یک کم نمی دانم چرا احساس می کنم نمی توانم نفس بکشم. وگرنه بقیه مسائل ردیف است.
اعتراف امروز:سال هاست که مرده ام. امروز فهمیدم. مردنم هم مبارک.

اعتراف17(خاک بر سر من)

بسم الله

امشب با یکی از بچه ها درباره یه موضوعی کلی صحبت کردیم. تا هم اکنون که داریم قربان صدقه یکدیگر می رویم.

برجکمان را آورد پایین...انگار هیچی نیستم...یعنی نیستم...یادم آورد...

من را مدیون خودت کردی رفیق!

اعتراف امروز:فقیرٌ مسکینٌ....

اعتراف16(...)

بسم الله

خدا منوچهر احترامی را بیامرزد. از عادت وبلاگستان برای نوشتن درباره شخصیت تازه از دست رفته خوشم نمی آید. دلیلش را اپیوم قبل تر گفته است (+).

امروز ایران هم نبرد. حس خاصی نداشتم.

چند روز است خوب نیستم. شاید دلیلش را این عکس بهتر بتواند بیان کند. خدا رحم کند.

اعتراف امروز:خیلی عوض شده ام. در عرض چند روز. در عرض چند ساعت. یا حتی چند ثانیه. هنوز با خودم در این تغییر کنار نیامده ام.

*نکته:دوستان خواهشا این چند روزه به پر و بالم زیاد نپیچند.

اعتراف15(بابابزرگ قصه می گوید!)

بسم الله

هر سال به 22 بهمن که نزدیک می شویم یک اتفاق خوب وبلاگی در ته مانده های ذهنم زنده می شوند. سال های 81 یا 82 بود. یک وبلاگ هم وجود داشت به نام مجید زورو. قدیمی ترها خوب یادشان هست این مجید خان را. آن موقع هم مثل الآن نبود که شونصد تا سرویس دهنده وجود داشته باشه. یه پرشین بلاگ بود و یه بلاگ اسکای. چه دورانی بود. شما جوون ها یادتون نمیاد!

مجید زورو هر سال که 22 بهمن می شد، یک قرار وبلاگی می گذاشت در خیابان آزادی. کلی هم از بچه ها هم می آمدند. شلوغ می شد. پلاکارد می نوشتند و جمع می شدند. آن موقع هنوز مجمع وبلاگی هم نبود. اما مجید زورو همه بچه ها را جمع می کرد. یادش بخیر!

این خاطره را گفتم تا فقط به رختان بکشم من 7 سال است که وبلاگ نویسم. دلتان بسوزد!

رفتم در گوگل سرچ (جست و جو) کردم تا نام و نشانی از زورو بیابم. وبلاگش دیگر نیست ظاهرا. اما در سایت راوی می نویسد. در این جا. هنوز که هنوز است دوستش دارم. گرچه حس می کنم مرا فراموش کرده باشد.

اعتراف امروز:گاهی وقت ها بچه ها حرف بابابزرگ ها را نمی فهمند. یعنی بیش تر وقت ها. نه این که نخواهند ها! نه! نمی توانند!

اعتراف14(من مامانمو می خوام)

بسم الله

احتمالا یا باید از باران امروز بنویسم، یا این که از وقتی بنویسم که پرنده نشسته بر روی درخت در پیاده روی اتوبان مدرس دل پرش را بر روی کاپشن حقیر خالی کرد!

البته دانستن این هم برایتان شاید جالب باشد که بعد از یک ماه بالاخره دقایقی را فرصت کردم که به جز خواب و خوراک و کار، کمی هم به خودم برسم.

دلم برای یک تفریح تنهایی تنگ شده است. طبیعت. اما نمی توانم.

اعتراف امروز:امروز با دیدن فیلم "دیوارهای یخی" که خاطرات رهبری را در زندان های ساواک می گفت کلی خوفیدم. امشب خواب دهشتناک نبینم شانس آورده ام. یوها ها ها ها!

اعتراف13(راست می گوید)

بسم الله
اعتراف امروز:صدق الله العلی العظیم
تمت/.